Με το «Invisible» Ξεκινούν τα 2α Κινηματογραφικά Αφιερώματα ΚατερίνηςΜέσα από μια επιτυχημένη πορεία σε φεστιβάλ ανά τον κόσμο και βραβεύσεις, το «Invisible» του Δημήτρη Αθανίτη απέδειξε ότι ο κινηματογράφος με κοινωνικό αισθητήριο μπορεί να διατηρεί και υψηλά αισθητικά κριτήρια αλλά και να έχει απήχηση στον κόσμο. Με αυτά τα εχέγγυα αποτέλεσε ιδανική επιλογή για τα 2α Κινηματογραφικά Αφιερώματα Κατερίνης, εκφράζοντας απόλυτα την φετινή θεματική που είναι «Κινηματογραφώντας (σ)την Κρίση».
Αυτό φαίνεται άλλωστε και από την απάντηση του ίδιου, στην συνέντευξη που παραχώρησε στον Αλέξανδρο Σωματαρίδη, στην οποία σχολίασε ότι είναι «μια εξαιρετική πρωτοβουλία τα Κινηματογραφικά Αφιερώματα γιατί κατ’ αρχήν αφουγκράζονται το τι συμβαίνει γύρω μας αυτή τη στιγμή και ταυτόχρονα τολμούν να συνδυάζουν την κοινωνική εγρήγορση με δυνατές, καλλιτεχνικά και αισθητικά, επιλογές». Υπό αυτό το πρίσμα, ο έλληνας σκηνοθέτης θα βρίσκεται στην Κατερίνη το απόγευμα της Δευτέρας, 13 Μαρτίου, για να παρουσιάσει την ταινία του «Invisible» που θα προβληθεί στο Κινηματοθέατρο Ευκαρπίδη στις 19:00.
Πολλές αναφορές στο Invisible ξεκινούν από την σύνδεσή του με την ελληνική επικαιρότητα. Υπάρχουν και πιο διαχρονικά στοιχεία στη βάση του έργου;
Ο πυρήνας στην προβληματική της ταινίας ξεκινά από κάτι πιο γενικό. Την αντίδραση απέναντι στην εξουσία. Την αντίδραση απέναντι στον παραλογισμό που μας κυκλώνει. Και εννοώ τον παραλογισμό του να έχεις μια δεδομένη θέση στον κόσμο για την οποία δεν σε έχει ρωτήσει κανείς και στην οποία θέση, είσαι καταδικασμένος. Όταν μάλιστα όπως ο ήρωας της ταινίας, ο Άρης, έχεις μια θέση πολύ χαμηλά στην κοινωνική πυραμίδα και σου αμφισβητειται ακόμη κι αυτή, ο παραλογισμός αγγίζει πια το πετσί σου. Είναι πια θέμα ζωής και θανάτου.
Το τέλος που δίνετε στην ταινία, θέλει να δώσει κάποιο γενικότερο μήνυμα;
Το τέλος της ταινίας είναι πιστεύω το ανάλογο μιας τραγωδίας. Οδηγεί στην κάθαρση και μάλιστα χωρίς να αγνοεί την πραγματικότητα. Στην ουσία επιχειρεί μια απίστευτη ισορροπία ανάμεσα στο «θέλω» και την πραγματικότητα και νομίζω ότι είναι απολύτως πρωτότυπο αλλά και ανοιχτό, αφήνοντας τη σκέψη του θεατή να πάει παραπέρα. Θέλω να πιστεύω ότι ακόμα μεταφέρει μια αίσθηση ανάτασης στον θεατή που για μένα είναι το μεγάλο στοίχημα.
Από τις συμμετοχές σας και τις βραβεύσεις σας σε διεθνή φεστιβάλ, τι εντυπώσεις αποκομίζετε;
Οι θεατές έξω αντιλαμβάνονται τις κοινωνικές αναφορές της ταινίας στην Ελλάδα της κρίσης και αισθάνονται τις αναλογίες και το γεγονός ότι τελικά κι αυτοι οι ίδιοι μπορεί να βρεθούν στη θέση του Άρη. Όμως εκεί που η ταινία τους αγγίζει βαθύτερα, είναι κυρίως το κινηματογραφικό μέρος. Το ότι μπαίνουν μέσα στον κόσμο της ταινίας και φεύγουν μαζί της. Αυτό είναι που εντυπωσιάζει περισσότερο. Και το καταλαβαίνω γιατί η γνήσια κινηματογραφική εμπειρία και η βαθιά μαγεία της, είναι όλο και πιο σπάνια.
Το Invisible και ο κεντρικός του ήρωας παρουσιάζουν μια πραγματικότητα που δεν περιορίζεται στα ελληνικά δεδομένα;
Σίγουρα η ταινία μιλά για καταστάσεις που αφορούν όλες τις συγχρονες κοινωνίες. Η κρίση έχει εδώ σ’ εμάς ένα χαρακτήρα βαθύ, όμως το θέμα της απώλειας της εργασίας και της θέσης σου στην κοινωνία υπάρχει παντού και πολύ έντονα. Γιατί βέβαια, η απώλεια της εργασίας δεν σημαίνει μόνο απώλεια πόρων για να ζήσεις. Σημαίνει ότι αμφισβητείται η ύπαρξη σου σαν δημιουργικό κομμάτι μιας κοινωνίας. Η απώλεια της εργασίας σημαίνει εξοστρακισμό.
Η έμπνευση σας για να δημιουργήσετε αυτή την ταινία, αλλά και γενικά, ξεκινά από το προσωπικό για να εκφραστεί στο κοινωνικό ή αντίστροφα;
Πάντα ξεκινάω από προσωπικά βιώματα, έστω και έμμεσα. Μόνο ξεκινώντας από πράγματα που αισθάνομαι και με εκφράζουν βαθιά, μόνο τότε έτσι μπορώ να αγγίξω ένα θέμα, ένα χώρο,ένα πρόσωπο με τρόπο που να εκφράζει την αλήθεια μου χωρίς να περιορίζομαι στην επιφάνεια των πραγμάτων, στα κλισέ. Το αντίθετο μου φαίνεται τεχνητό και τελικά οδηγεί σε μια επιδερμική προσέγγιση.
Πως βλέπετε την ταινία σας μέσα στο πρόγραμμα προβολών των Κινηματογραφικών Αφιερωμάτων Κατερίνης και πως κρίνετε αυτή την προσπάθεια των διοργανωτών, που λειτουργούν με καλλιτεχνικό αλλά και κοινωνικό γνώμονα;
Χαίρομαι ιδιαίτερα που o «Aόρατος» είναι μέσα σε ένα τόσο εκλεκτικό πρόγραμμα και μάλιστα είναι ταινία έναρξης. Είναι μια εξαιρετική πρωτοβουλία τα Κινηματογραφικά Αφιερώματα γιατί κατ’ αρχήν αφουγκράζονται το τι συμβαίνει γύρω μας αυτή τη στιγμή και ταυτόχρονα τολμούν να συνδυάζουν την κοινωνική εγρήγορση με δυνατές, καλλιτεχνικά και αισθητικά, επιλογές.
Τα τελευταία χρόνια, το διεθνές ενδιαφέρον για τον ελληνικό κινηματογράφο είναι αυξημένο. Θεωρείτε ότι αυτή είναι μια συγκυρία στην οποία θα έπρεπε να δούμε περισσότερες ταινίες που πραγματεύονται την κρίση;
Σίγουρα θα έπρεπε να υπάρχουν περισσότερες ελληνικές ταινίες που βρίσκονται σε ουσιαστικό διάλογο με τη συγκεκριμένη στιγμή. Η απάθεια της κοινωνίας μας όμως δεν μπορεί παρά να καθρεφτίζεται παντού.
Ο ελληνικός κινηματογράφος, από την οικονομική σκοπιά, ήταν εδώ και πολλά χρόνια σε κρίση, πως αντιμετωπίζετε ως δημιουργός της γενικευμένη κρίση την τελευταία πενταετία και πλέον;
Έχω κινηθεί με πολύ χαμηλούς προυπολογισμούς στις ταινίες μου μέχρι τώρα. Αυτό μου έχει δώσει την ευελιξία να έχω κάνει επτά ταινίες, αριθμό ρεκόρ για σκηνοθέτες της γενιάς μου αλλά και να μπορώ να συνεχίζω και μεσα στις σημερινές, ακόμη πιο στενές οικονομικά συνθήκες. Από την άλλη, το θετικό της κρίσης, είναι ότι απελευθέρωσε δημιουργικές δυνάμεις. Ένα μεγάλο κεφάλαιο στις ταινίες μου, είναι οι συνεργάτες μου.
Θα μπορούσατε να εργαστείτε εκτός των συνόρων ή θεωρείτε ότι πρέπει να υπάρχει κάποια σύνδεση του σκηνοθέτη με το περιβάλλον όπου κινηματογραφεί;
Όχι μόνο θα μπορούσα αλλά στην ουσία είναι και ένας στόχος μου γιατί το σινεμά είναι μια παγκόσμια γλώσσα και μόνο ένα σινεμά που μπορεί να μιλήσει παντού με ενδιαφέρει. Η σύνδεση με το περιβάλλον είναι σημαντική αλλά υπάρχουν και ταινίες που κάτι τέτοιο δεν είναι απαραίτητο. Πάντως, κάνοντας ταινίες στην Ελλάδα, κάνω σινεμά που απευθύνεται σε όλο τον πλανήτη. Το ταξίδι του Invisible από τη Σαγκάη και το Σίδνευ, μέχρι το Λος Άντζελες και το Δουβλίνο είναι ενδεικτικό.
Η κρίση καθορίζει τις επαγγελματικές σας επιλογές; Πόσο απέχετε από το ξεκίνημα της επόμενης δουλειάς σας;
Έχω μπει εδώ και αρκετούς μήνες στην προετοιμασία της επόμενης ταινίας μου. Η κρίση αλλά και όλο το σύστημα εδώ, σε υποχρεώνει σε αργούς ρυθμούς, άσχετα από τη θέληση σου. Ωστόσο είμαι αισιόδοξος αν και οι μάχες που πρέπει να δώσεις για να ολοκληρώσεις μια ταινία είναι πολλές.
Πηγή:Ο.Β.
Δημοσίευση σχολίου