PieriasNews - Τα Νεα Της Κατερίνης & Της Πιεριας

Ότι Συμβαίνει Τώρα...Ολες Οι Ειδήσεις Με Ένα Κλικ...Συνεχής ενημέρωση





Lost Trail 2015: Ζωντανεύοντας μονοπάτια στον Όλυμπο!


















Μετά από τόσα χρόνια συμμετοχήςσε όλους τους αγώνες του Λάζαρου Ρήγου, ατελείωτες ώρες συζητήσεων μαζί του για τα μονοπάτια, για το βουνό και για τις διοργανώσεις που οραματίζεται και πραγματοποιεί, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο Λάζαρος δεν “φτιάχνει” αγώνες ορεινού τρεξίματος. Ο Λάζαρος στην πραγματικότητα χρησιμοποιεί τους αγώνες του για να δώσει ζωή σε ξεχασμένα από τον χρόνο και τους ανθρώπους μονοπάτια. Μονοπάτια που κάποτε έσφυζαν από ζωή, αλλά για διάφορους λόγους εγκαταλείφτηκαν και καλύφτηκαν από την επεκτατική δύναμη της φύσης.
Μέσα από τους αγώνες του ο Λάζαρος δίνει την ευκαιρία σε όλους τους ανθρώπους που αγαπούν το βουνό και την φύση, αλλά φυσικά και στους αθλητές του, να γνωρίσουν την ιστορία μιας περιοχής η οποία γράφτηκε μέσα από τις μετακινήσεις των ντόπιων για αιώνες πάνω σε αυτά τα μονοπάτια, τα οποία ξεχάστηκαν από τους ανθρώπους κάποιες δεκαετίες πριν, χάθηκαν στον χρόνο, αλλά τώρα “βρίσκουν” και πάλι ζωή, έτοιμα να υποδεχτούν αθλητές, περιπατητές, ανθρώπους που λατρεύουν το βουνό αλλά και τους ντόπιους κατοίκους. Αυτό σαν παρακαταθήκη είναι πολύ σημαντικότερο από οποιαδήποτε λεπτομέρεια αφορά τον κάθε αγώνα και την εξέλιξη του.
O Λάζαρος όμως δεν αγαπά μόνο το βουνό και το να ανακαλύπτει και να ζωντανεύει μονοπάτια. Από τον πρώτο Olympus Marathon μέχρι και το τελευταίο του δημιούργημα, το Lost Trail, δίνει στους αθλητές την ευκαιρία να ζήσουν μια πραγματικά δύσκολη και ξεχωριστή αθλητική εμπειρία που θα τους αφήσει ένα σημαντικό “αποτύπωμα” για χρόνια. Θα τους δυσκολέψει πολύ, θα τους “πονέσει”, θα τους κάνει να δώσουν κάθε ικμάδα των δυνάμεων τους, αλλά το χαμόγελο και η χαρά που διαγράφεται στο πρόσωπο του κάθε ενός ξεχωριστά στον τερματισμό του φανερώνει με τον καλύτερο τρόπο την ικανοποίηση και την χαρά γιατί πέτυχαν κάτι σημαντικό και ιδιαίτερα δύσκολο.
Το Lost Trail από την στιγμή που ανακοινώθηκε δημιούργησε πολύ μεγάλες προσδοκίες. Το όνομα Όλυμπος τραβάει σαν μαγνήτης, ο αγώνας ήταν έμπνευση του Λάζαρου και όπως κάθε φορά περιμέναμε κάτι συναρπαστικό, είχαμε την δυνατότητα να παρακολουθούμε όλη την εξέλιξη της προετοιμασίας μέσα από όμορφα βίντεο και φωτογραφίες στην σελίδα του στο Facebook και κυρίως περιελάμβανε κάποια εντελώς καινούργια μονοπάτια τα οποία για πρώτη φορά ανοίγονταν για τον αγώνα. Οι προσδοκίες μας επιβραβεύτηκαν με τον καλύτερο τρόπο σε όλα τα επίπεδα!
Η ομορφιά της διαδρομής του αγώνα ήταν κάτι το μοναδικό. Τα καινούργια μονοπάτια του Ολύμπου που χρησιμοποιήθηκαν για το Lost Trail είναι πολύ μεγάλης αισθητικής αλλά και ιστορικής αξίας. Ξαναχρησιμοποιήθηκε μετά από περίπου 30 χρόνια το καταπληκτικό μονοπάτι που χρησιμοποιούσαν οι αγωγιάτες για να μεταφέρουν ξυλεία ή να πηγαίνουν κόσμο από την μονή του Αγίου Διονυσίου στο Λιτόχωρο και το οποίο είχε εγκαταλειφτεί με την διάνοιξη του Ε4. Πανέμορφο μονοπάτι που ανεβαίνει τον Ενιπέα από την αντίθετη πλευρά δίνοντας στα πρώτα χιλιόμετρα εξαιρετική θέα του Λιτοχώρου μέχρι και την παραλία για να χαθεί μετά μέσα στο πυκνό δάσος. Όμορφο και το κομμάτι που ενώνει την Γκόλνα με το Ντελή πριν ο αθλητής ξεκινήσει την δύσκολη ανηφόρα για το Λιβαδάκι.
Το μονοπάτι που χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά φέτος στον Olympus Mythical Trail και ενώνει τα καταφύγια της Κορομηλιάς και του Σταυρού ήταν επίσης μια αποκάλυψη. Ακόμη και για τους αθλητές που το έχουν χρησιμοποιήσει ήδη στο Mythical μιας και το διέσχιζαν νύχτα και έχαναν τις λεπτομέρειες του. Άλλωστε αυτή ήταν και μια επιδίωξη του Λάζαρου στον σχεδιασμό της διαδρομής. Πανέμορφο, μέσα σε πυκνό δάσος, μας έκανε μεγάλη εντύπωση με την ομορφιά του. Σε αυτά τα ουσιαστικά καινούργια μονοπάτια να προσθέσουμε την χρησιμοποίηση για πρώτη φορά σε αγώνα της ανάβασης στο Γομαροστάλι από τα Πριόνια, που επίσης είναι πολύ μεγάλης αισθητικής αξίας.
Η δουλειά που είχε γίνει στα μονοπάτια από τον Λάζαρο και την ομάδα που τον πλαισιώνει ήταν κάτι το μοναδικό. Πραγματικά έδωσαν τον εαυτό τους όλο το προηγούμενο διάστημα και διάνοιξαν, καθάρισαν, συντήρησαν και σηματοδότησαν τα παλιά και καινούργια μονοπάτια με τον καλύτερο τρόπο. Σαφέστατο το ίχνος της διαδρομής, στο μεγαλύτερο μήκος που ήταν σε χωμάτινο τερέν μέσα σε δάση ήταν τόσο καλό το “στρώσιμο” που έτρεχες εντελώς απροβλημάτιστα για εμπόδια, ρίζες και πέτρες που έχουν ξεχαστεί πάνω στο μονοπάτι.
Η σηματοδότηση με το χαρακτηριστικό σήμα του “αυγού” απλά υποδειγματική και σωστά τοποθετημένη. Το σημαδάκι με το δεντράκι του Lost Trail καθώς και το “M” που υπάρχει ήδη από κομμάτια που συμπεριλαμβάνονται και στο Mythical έκαναν άψογη δουλειά στα δασικά κομμάτια της διαδρομής. Ένα μικρό πρόβλημα μόνο δημιουργήθηκε σε κάποιους αθλητές σε ένα δύσκολο για σηματοδότηση κομμάτι ένωσης χωματόδρομου με κατηφορικό μονοπάτι λίγο πριν το καταφύγιο του Σταυρού, αλλά εντοπίστηκε από την διοργάνωση, διορθώθηκε άμεσα και θα δοθεί μόνιμη λύση για την επόμενη χρονιά.
Το Lost Trail όσο αφορά το καθαρά αθλητικό του κομμάτι ήταν ιδιαίτερα δύσκολο, για πολύ καλά προετοιμασμένους αθλητές. Άλλωστε αυτό φαίνεται και από τις επιδόσεις των πρώτων που κινήθηκαν στις 8.30 περίπου ώρες και πάνω. Το Lost Trail ξεφεύγει σημαντικά από τα κλασσικά πρότυπα των αγώνων που ξεκινούν με ανάβαση σε κορυφή και μετά έχουν κατάβαση μέχρι τον τερματισμό, έχοντας διπλή “καμπούρα” κατά μήκος της διαδρομής του. Είναι αξιοσημείωτο ότι η θετική υψομετρική του κινείται περίπου στα +4.000 μέτρα σε ανάπτυγμα 56 χιλιομέτρων - όπως κατέγραψαν ρολόγια αθλητών που έτρεξαν και είχαν και ενσωματωμένο βαρόμετρο – χωρίς να ανέβει η διαδρομή του ούτε μια φορά στο οροπέδιο!
Υπήρχαν τμήματα που τρέχονταν με γρήγορο ρυθμό, πολύ δυνατές παρατεταμένες αναβάσεις όπως η ανάβαση στο Λιβαδάκι και κυρίως στο Γομαροστάλι, παρατεταμένες καταβάσεις όπως από το Λιβαδάκι στα Πριόνια, από την Πετρόστρουγκα στην Κορομηλιά και από τον Σταυρό στον Λάκκο του Λιτοχώρου για τον τερματισμό αλλά και κομμάτια που ενώ φαίνονταν να κινούνται σε ευθεία στο προφίλ της διαδρομής, τελικά είχαν συνεχή μικρά ανεβοκατεβάσματα. Αν συνυπολογίσουμε και την ζέστη αλλά και την αυξημένη υγρασία που επικράτησε καταλαβαίνουμε τον σημαντικό βαθμό δυσκολίας για τους αθλητές που συμμετείχαν.
Παρόλα αυτά το Lost Trail μας επιφύλασσε μια μεγάλη έκπληξη που σίγουρα είναι ρεκόρ σε εθνικό επίπεδο και ίσως και σε παγκόσμιο. Από τους 102 αθλητές που πήραν εκκίνηση εγκατέλειψε μόνο ένας! Σχεδόν μηδενικό ποσοστό εγκαταλείψεων σε αγώνα αυτής της απόστασης με τέτοιο βαθμό δυσκολίας δεν έχουμε ξαναδεί! Πολλοί παράγοντες συνετέλεσαν σε αυτό το αποτέλεσμα. Η υποστήριξη στους σταθμούς ανεφοδιασμού ήταν εξαιρετική, η προετοιμασία των αθλητών αλλά και η αφοσίωση τους στο να ολοκληρώσουν την προσπάθεια τους επίσης. Έπαιξε επίσης πιστεύουμε ρόλο ότι όλοι μας συμμετείχαμε και προσπαθούσαμε να ολοκληρώσουμε το πρώτο Lost Trail, να γίνουμε όλοι μας ένα κομμάτι της ιστορίας και του οράματος του Λάζαρου Ρήγου και της ομάδας του και αυτό είναι κάτι που ψυχολογικά έδιωχνε σκέψεις για εγκατάλειψη.
Πολύ όμορφο και ξεχωριστό τόσο το μετάλλιο, όσο και τα έπαθλα των νικητών, που ήταν χειροποίητες κουδούνες που κατασκεύασε ο Χρήστος Γαλανόπουλος, που τερμάτισε μάλιστα με επιτυχία τον αγώνα και μάλιστα σαν νικητής στην κατηγορία Masters!
Όσο αφορά τις θέσεις του βάθρου στο Lost Trail, στην κατηγορία των αντρών πρώτος τερμάτισε ο Γιάτσεκ Μπόκοτς με επίδοση 8:27:05, στην δεύτερη θέση μαζί οι Θανάσης Καλογερόπουλος και Αργύρης Βαμβακίτης με επίδοση 8:45:47 και τρίτος ο Αχιλλέας Χριστάνας με επίδοση 8:49:33. Στις γυναίκες κάνοντας μια εκπληκτική αλλαγή μετά τα Πριόνια πρώτη τερμάτισε η Λόρα Ρεπσένκο με επίδοση 9:45:27, δεύτερη η Μυρσίνη Κολυφά με επίδοση 10:05:48 και τρίτη η Ιωάννα Χουρίδου με 10:20:49. Όπως προαναφέραμε, νικητής στην κατηγορία Masters (>50 ετών) ήταν ο Χρήστος Γαλανόπουλος με επίδοση 10:27:58.
Όλοι μας όσοι τρέξαμε την πρώτη έκδοση του Lost Trail ανακαλύψαμε χαμένα πανέμορφα μονοπάτια στο βουνό των Θεών, βιώσαμε την δυσκολία ενός πολύ απαιτητικού αγώνα ορεινού τρεξίματος που “κερδίζεται” και δεν “χαρίζεται” στον αθλητή, χαρήκαμε για μια ακόμη φορά από την ζεστασιά που νιώσαμε από την ομάδα του Λάζαρου και τους απίστευτους εθελοντές που τον πλαισιώνουν. Πάνω απ’ όλα όμως, δώσαμε υπόσταση και ζωή στο όραμα του Λάζαρου. Κάτι που νιώσαμε άλλωστε όλοι μας από τα δάκρυα και την συγκίνηση του λίγο πριν ξεκινήσουν οι απονομές, όταν αφιέρωσε τον αγώνα σε όλους τους ανώνυμους Λιτοχωρίτες που για δεκαετίες κινούνταν στα μονοπάτια αυτά και που θα τους παραδοθούν όπως και σε όλους μας για να τα χαιρόμαστε στο μέλλον.
Το "Χαμένο Μονοπάτι του Ολύμπου", το Lost Trail, είναι η μεγάλη αποκάλυψη της φετινής χρονιάς. Σίγουρα θα το "ανακαλύψουν" πολλοί περισσότεροι στο μέλλον!
Δημήτρης Τρουπής
Photo©: Άντζυ Τερζή – Advendure, Ελπίδα Δεσποινιάδου

Δημοσίευση σχολίου

[blogger] [facebook]

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Από το Blogger.
Javascript DisablePlease Enable Javascript To See All Widget