Η Χάλκη ανήκει στο νησιωτικό σύμπλεγμα που φέρει την ονομασία Πριγκιποννήσια (τα τέσσερα μεγαλύτερα νησιά της εν λόγω συστάδας είναι η Πρώτη, η Αντιγόνη, η Χάλκη και η Πρίγκηπος) και βρίσκεται στην Προποντίδα (Θάλασσα του Μαρμαρά), νοτίως της Κωνσταντινούπολης.
Τα Πριγκηποννήσια μνημονεύονται πρώτη φορά τον 4ο αιώνα π.Χ. από τον Αριστοτέλη με το όνομα Χαλκηδόνιοι νήσοι ή Δημόνησοι.
Οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης τα αποκαλούσαν «τα Νησιά», ενώ η σημερινή επίσημη τουρκική ονομασία τους είναι Istanbul adalari (Τα νησιά της Πόλης).
Στα Πριγκιποννήσια δεν υπάρχουν αυτοκίνητα και δρόμοι και οι συγκοινωνίες γίνονται με παραδοσιακές άμαξες και ποδήλατα.
Η Χάλκη είναι το δεύτερο μεγαλύτερο νησί του συμπλέγματος, μετά την Πρίγκηπο. Ο μοναδικός οικισμός του νησιού, χτισμένος από την αρχαιότητα στη βορειοανατολική παραλία, βρισκόταν σε άμεση επικοινωνία τόσο με την Πρίγκηπο όσο και με την απέναντι μικρασιατική ακτή, της Βιθυνίας.
Στη ναυτική πολιτεία με τα καλντερίμια και τα δρομάκια, που είχε ως επίκεντρο την πλατεία της Γλύφας, οι επισκέπτες εντυπωσιάζονται από τον ενοριακό ναό του Αγίου Νικολάου, χτισμένο πάνω σε ερείπια αρχαίου ναού, τις εγκαταστάσεις της Ναυτικής Ακαδημίας και το παλαιό δημοτικό σχολείο του νησιού.
Στη βόρεια ακτή του νησιού, σε ύψωμα, βρίσκεται το ελληνορθόδοξο μοναστήρι της Αγίας Τριάδας (11ου αιώνα), όπου στεγαζόταν η φημισμένη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, η κύρια ελληνορθόδοξη θεολογική σχολή του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Η μονή της Αγίας Τριάδας είχε ιδρυθεί από τον Πατριάρχη Φώτιο Α’ της Κωνσταντινούπολης (858-861 και 878-886).
Το 1844, ο Πατριάρχης Γερμανός Δ’ δημιούργησε στις εγκαταστάσεις της μονής θεολογική σχολή, η οποία εγκαινιάστηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 1844. Όλα τα κτίρια εκτός από ένα παρεκκλήσι καταστράφηκαν εξαιτίας σεισμού τον Ιούνιο του 1894, αλλά επισκευάστηκαν από τον αρχιτέκτονα Περικλή Φωτιάδη και η σχολή εγκαινιάστηκε και πάλι τον Οκτώβριο του 1896. Σημαντική ανακαίνιση έγινε στη δεκαετία του ’50.
Πολλοί ορθόδοξοι θεολόγοι, ιερείς, επίσκοποι και πατριάρχες φοίτησαν στη Χάλκη, συμπεριλαμβανομένου και του Πατριάρχη Βαρθολομαίου.
Στους φοιτητές της Σχολής της Χάλκης περιλαμβάνονταν όχι μόνο γηγενείς Έλληνες αλλά και ορθόδοξοι χριστιανοί από όλον τον κόσμο, γεγονός που προσέδιδε στη Σχολή διεθνή χαρακτήρα.
Οι θεολογικές εγκαταστάσεις περιλαμβάνουν το παρεκκλήσι της Αγίας Τριάδας, κοιτώνες, αναρρωτήριο, γραφεία και τη σχολική βιβλιοθήκη, η οποία κατέχει σημαντική ιστορική συλλογή βιβλίων, περιοδικών και χειρογράφων.
Η Θεολογική Σχολή της Χάλκης έκλεισε το 1971 εξαιτίας ενός τουρκικού νόμου που απαγόρευε τη λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων.
Αξίζει, τέλος, να προστεθεί ότι στη Χάλκη υπήρχαν τρία μοναστήρια: της Παναγίας Καμαριώτισσας, της Αγίας Τριάδας και του Αγίου Γεωργίου, που ήταν μετόχι του Παναγίου Τάφου. Στο νησί υπήρχαν επίσης δύο σκήτες (σώζεται αυτή του Αγίου Σπυρίδωνος).
Τα Πριγκηποννήσια μνημονεύονται πρώτη φορά τον 4ο αιώνα π.Χ. από τον Αριστοτέλη με το όνομα Χαλκηδόνιοι νήσοι ή Δημόνησοι.
Οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης τα αποκαλούσαν «τα Νησιά», ενώ η σημερινή επίσημη τουρκική ονομασία τους είναι Istanbul adalari (Τα νησιά της Πόλης).
Στα Πριγκιποννήσια δεν υπάρχουν αυτοκίνητα και δρόμοι και οι συγκοινωνίες γίνονται με παραδοσιακές άμαξες και ποδήλατα.
Η Χάλκη είναι το δεύτερο μεγαλύτερο νησί του συμπλέγματος, μετά την Πρίγκηπο. Ο μοναδικός οικισμός του νησιού, χτισμένος από την αρχαιότητα στη βορειοανατολική παραλία, βρισκόταν σε άμεση επικοινωνία τόσο με την Πρίγκηπο όσο και με την απέναντι μικρασιατική ακτή, της Βιθυνίας.
Στη ναυτική πολιτεία με τα καλντερίμια και τα δρομάκια, που είχε ως επίκεντρο την πλατεία της Γλύφας, οι επισκέπτες εντυπωσιάζονται από τον ενοριακό ναό του Αγίου Νικολάου, χτισμένο πάνω σε ερείπια αρχαίου ναού, τις εγκαταστάσεις της Ναυτικής Ακαδημίας και το παλαιό δημοτικό σχολείο του νησιού.
Στη βόρεια ακτή του νησιού, σε ύψωμα, βρίσκεται το ελληνορθόδοξο μοναστήρι της Αγίας Τριάδας (11ου αιώνα), όπου στεγαζόταν η φημισμένη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, η κύρια ελληνορθόδοξη θεολογική σχολή του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Η μονή της Αγίας Τριάδας είχε ιδρυθεί από τον Πατριάρχη Φώτιο Α’ της Κωνσταντινούπολης (858-861 και 878-886).
Το 1844, ο Πατριάρχης Γερμανός Δ’ δημιούργησε στις εγκαταστάσεις της μονής θεολογική σχολή, η οποία εγκαινιάστηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 1844. Όλα τα κτίρια εκτός από ένα παρεκκλήσι καταστράφηκαν εξαιτίας σεισμού τον Ιούνιο του 1894, αλλά επισκευάστηκαν από τον αρχιτέκτονα Περικλή Φωτιάδη και η σχολή εγκαινιάστηκε και πάλι τον Οκτώβριο του 1896. Σημαντική ανακαίνιση έγινε στη δεκαετία του ’50.
Πολλοί ορθόδοξοι θεολόγοι, ιερείς, επίσκοποι και πατριάρχες φοίτησαν στη Χάλκη, συμπεριλαμβανομένου και του Πατριάρχη Βαρθολομαίου.
Στους φοιτητές της Σχολής της Χάλκης περιλαμβάνονταν όχι μόνο γηγενείς Έλληνες αλλά και ορθόδοξοι χριστιανοί από όλον τον κόσμο, γεγονός που προσέδιδε στη Σχολή διεθνή χαρακτήρα.
Οι θεολογικές εγκαταστάσεις περιλαμβάνουν το παρεκκλήσι της Αγίας Τριάδας, κοιτώνες, αναρρωτήριο, γραφεία και τη σχολική βιβλιοθήκη, η οποία κατέχει σημαντική ιστορική συλλογή βιβλίων, περιοδικών και χειρογράφων.
Η Θεολογική Σχολή της Χάλκης έκλεισε το 1971 εξαιτίας ενός τουρκικού νόμου που απαγόρευε τη λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων.
Αξίζει, τέλος, να προστεθεί ότι στη Χάλκη υπήρχαν τρία μοναστήρια: της Παναγίας Καμαριώτισσας, της Αγίας Τριάδας και του Αγίου Γεωργίου, που ήταν μετόχι του Παναγίου Τάφου. Στο νησί υπήρχαν επίσης δύο σκήτες (σώζεται αυτή του Αγίου Σπυρίδωνος).
πηγή:in.gr
Δημοσίευση σχολίου